Somoto, Granada en Laguna de Apoyo

24-02-2018, dag 11: Somoto Canyon
Somoto Canyon, iets wat ik graag wilde doen en eigenlijk op de planning stond voor na Copan. Op dat moment veel makkelijker om naar Leon te reizen en hierdoor Somoto wat uitgesteld. Konden vandaag vanuit Leon zelf met chickenbussen die kant op, tour doen, daar slapen. Spullen moesten we dan ook meeslepen. Oh, of is dat nou backpacken? Terug naar Leon zou niet mogelijk zijn omdat de bus er lang over doet. Mensen spreken ook echt geen woord Engels (en wij geen Spaans) wat openbaar vervoer, overstappen, etc. wat lastig maakt. Borden met vertrektijden en bestemmingen hangen hier uiteraard niet. Daarnaast is het busstation in Leon niet echt een fijne plek om te wachten midden in de nacht.

Ok, andere optie. Dagtour boeken. Opgehaald worden met auto, chauffeur wacht tijdens de hike en brengt ons weer terug. Beter, wel wat minder avontuurlijk. Vertrekken om 05.30u, 225 km richting het noorden. Gids wordt onderweg bij een benzinestation opgepikt. Hebben gekozen voor de long trail, een ‘circuit’ van 12 km. Zijn nog geen 20 minuten bezig als het pad (niet echt een pad, toch mam? Een berg rotsen en stenen) ophoudt. Kloof is erg smal (15m) en hoog (200m) en er loopt een rivier doorheen. Mogen de camera inleveren bij de gids, wordt in waterdichte zak gestopt en gaan het water in. Afwisselend moesten we wandelen, klauteren, zwemmen en van kliffen (klifjes..) afspringen de rivier in. Full body workout! Het laatste stukje met een bootje. Het was super tof! Gelukkig hebben we droge kleren en slippers bij ons. Omkleden, lekkere lunch bij een local in een huisje van klei en weer terug. De natte schoenen worden aan op het dak gezet, vastgebonden met de veters en bij aankomst in Leon zijn ze alweer droog.

25-02-2018, dag 12: Granada
Granada, niet de bekende stad in Spanje maar in zonovergoten en bloedheet Nicaragua. Temperatuur is elke dag boven de 30 graden. Shuttlebus haalt ons op bij het hotel in Leon, brengt ons in 3u naar ons hotel in Granada, dat is nog eens service. Busritten zijn (tot een bepaald aantal uur) best leuk! Zien veel van de omgeving. Echte snelwegen kennen ze hier niet, waardoor we vaak door allerlei verschillende dorpjes heen rijden. Lokale bevolking is origineel met vervoer: vrachtauto met open laadbak waar verschillende hangmatten in hangen, mannen erin met biertjes in de hand (zomibo). Trucks met aanhangers vol met mensen erop. Oh, en bij een uitvaart wordt de kist gewoon in een 4x4 pick up naar de begraafplaats gereden.

Granada, net als Leon een koloniale stad, maar waar Leon echt nog een stad van de locals is, is Granada veel meer gericht op toeristen. Mooi kleurrijk centrum rondom het drukke Parque Colón (centrale plein). Vanuit de klokkentoren van de kathedraal hebben we mooi uitzicht over de stad. We doen vandaag een beetje rustig aan en zitten op verschillende terrasjes. Moeten morgen ook nog wat te zien hebben, toch?

26-02-2018, dag 13: Granada
Niet ver van het centrale plein begint de Mercado Municipal, de plaatselijke markt. Het is maar een paar blokken verder, maar een totaal andere wereld. Een typische markt zoals je deze ziet in elk derdewereldland: chaos, troep, drukte en veel lawaai. De plaatselijke bevolking (mensen die je echt niet ziet in het toeristische gedeelte), kopen hier groenten en vlees.

Zelfs in de schaduw is het warm, te warm. Na het regelen van bustickets gaan we terug naar ons hotel. Tijd voor een verfrissende duik in het mini zwembad. Later op de middag terug het centrum in. Het is druk bij het Choco museum en gaan een kijkje nemen. Klinkt suf, maar na een paar shotjes chocoladerum en mokkalikeur wordt het best gezellig. Happy hour is inmiddels begonnen, dus het is tijd om plaats te nemen op de gezellige ‘walking street’ en bestellen mojito’s voor nog geen 1 EUR per stuk.

Tegen de avond worden de straatrestaurantjes (buitenkeuken, jaja) weer opgebouwd. De stoepen liggen weer in de schaduw en de inwoners slepen hun interieur (bestaande uit schommelstoelen en een plastic tafeltje) naar buiten. De schommelstoel, dat is in Nicaragua het wooncliché. Ook in Leon zagen we niet anders.

27-02-2018, dag 14: Laguna de Apoyo
Vandaag hoeven we maar 17km af te leggen, met shuttlebus, hoe chill is dat! Eind van de ochtend komen we aan bij ons beach resort aan het grootste vulkanische kratermeer van Nicaragua. Mooi helder meer omgeven door bergwanden en jungle. Nemen plaats op ons ligbedje, cocktail in de ene hand, boekje in de andere hand. Als we rond een uur of 17 richting de bar verplaatsen, zien we dat we zo goed als alleen zijn. Wat blijkt, er zijn maar 3 kamers en het hotel moet het vooral hebben van daggasten, die ’s middags teruggaan naar Granada. Toevallig zit er nog een Nederlander die graag bij ons aansluit tot de bar sluit. Om 19u. Bedtijd?! Als het ligt aan het geschreeuw van die brulapen voorlopig nog niet...