Rio Dulce (deel 2) en Copan
20 Februari 2018 | Honduras, Copán
17-02-2018, dag 4: Rio Dulce
Bleh, niet geslapen en ziekjes zijn. Koorts, hoofdpijn, spierpijn en moe. Op de een of andere manier ben ik altijd aan de beurt op vakantie. Vandaag staat er een boottocht over Rio Dulce op het programma. Moet eerlijk bekennen dat ik niet echt stond te springen, maar als je er dan toch bent ga je uiteraard gewoon. Niemand spreekt ook maar een woord Engels, maar volgens mij betekent ‘medio dia’ halve dag en dat is wat we gister afgesproken hebben. Stappen in de boot, varen een stukje langs een paar hoogtepunten en zijn 40 minuten later weer bij het hotel. Die hoogtepunten vonden we sowieso niet zo spannend, maar varen over de rivier was leuk. Huh, media hora ipv medio dia? Ik kon me er op dat moment niet zo druk om maken (die golven en benzine lucht hebben niet echt geholpen…), maar het was natuurlijk wel jammer. Mee naar zijn baas, die nog wel een beetje Engels spreekt. Hij had zelf nog wel een uur de tijd en nam ons (for free, no pay… of was het nou wat anders, Jur?) nog een uurtje mee de rivier op. Mooi stukje van het national park en wat een rust. Wel monkey bay zonder monkeys en crocodillo gedeelte zonder crocodillo’s. Begin van de middag weer terug bij het hotel. Ik bed in, Dorine zonnen en boekje lezen. ’s avonds eten we weer wat in het restaurant van het hotel.
18-02-2018, dag 5: Reis naar Copan (Honduras)
In ons hutje van bamboe hangen geen gordijnen. Moeten aan een touw trekken zodat bamboe platen omhoog gaan en er wat meer licht in de kamer komt. We starten de dag met een lekker ontbijtje aan de rivier. Gelukkig goed geslapen en weer een stukje fitter. Met het bootje worden we weer naar de haven gebracht, waar vandaan om 09.30 de rechtstreekse bus richting El Florido (grens Honduras) vertrekt. Even google maps gecheckt, 225 km moet te doen zijn. Rijden hier allemaal wel erg voorzichtig en weten het gaspedaal niet goed te vinden. Daarnaast nog 20 min pauze hier, 10 minuten daar, etc. De film die opstond in de bus werd inmiddels voor de derde keer afgespeeld. Een of andere actiefilm, echt irritant met geluid op max en er niets van kunnen verstaan. Het is 15u als we nog 30 km te gaan hebben. Even pauze, zegt ie… Mogelijkheid om over te stappen naar een kleine shuttlebus die gelijk vertrekt. Doen dan maar! Bananen (tassen in gele hoezen) op het dak, busje vol met locals en 1 andere toerist en gassen maar. Deur ligt eruit, ramen wagenwijd open en Spaanse muziek uit de speakers. Onze buurman eet watermeloen en verzamelt de pitjes in zijn borstzakje. Voor ons zit iedereen omgedraaid en kijken ons aan. Lachend met ieder minstens 2 gouden tanden in de mond. Achter ons wordt de toerist ondervraagt door een enkeling die toevallig wel een aantal worden Engels spreekt. Local: ‘wat voor dieren hebben jullie bij huis, paarden, kippen, koeien?’, Duitse toerist: ‘hm, op boeren na niemand, sommige misschien wat huisdieren’. Local: ‘oh, want in Nederland heeft iedereen koeien’. Aha! Gezellige boel. Deze bus heeft wat meer power en die 30 km zijn zo voorbij.
Immigration van Honduras duurde nog wel even. Had al gelezen dat we niet alleen een stempel voor Copan moeten krijgen, maar een stempel voor heel Honduras. Gaan anders gedoe krijgen bij de grens met Nicaragua. Kan geregeld worden, maar dan moeten we wel wat betalen. Kan ook, hebben tenslotte nog wat dollars op zak. Die willen ze niet. Dorine werd al ‘teruggestuurd’ naar Guatemala om dollars te wisselen naar local currency of om daar wat te pinnen. Gelukkig stond ik bij een andere balie en wilden ze iets meer meewerken. Dollars, ja hoor dat kan. Gelijk maar voor 2 betalen. Wisselgeld terug in Hondurese lempira (net even opgezocht, wist ik ook niet) wat nog wel handig is voor de shuttle voor de laatste 10 km naar Copan. Busje stond klaar. Of we betalen omgerekend 10 euro en vertrekken nu. Of wachten 10 minuten en betalen omgerekend 2 euro ivm voller busje. Eerste optie viel sowieso af, dat hadden we niet meer. Afgezet bij hotel, ingecheckt, richting restaurant en jullie kennen de rest…
19-02-2018, dag 6: Copan
Het huidige Copan is een sfeervol bergdorpje waar veel toeristen verblijven om een uitstapje te maken naar de oude Maya-stad Copan. De belangrijkste archeologische plek van Honduras. Op een kilometer afstand van het stadje, tussen de groene heuvels, bekijken we de verzameling van stenen tempels, altaars en mysterieuze hiërogliefen. Leuk om rond te lopen en over de ruïnes te klimmen. En daar krijgen we het best warm van in de volle zon. Weinig toeristen, veel vogels/ara’s. Miny, misschien moet je Pipo eens watermeloen geven, zijn ze hier gek op, haha!
De middag en avond brengen we door in het dorpje zelf. Karakteristiek en levendig centrum, vol met winkeltjes en barretjes waar de lokale bevolking (met cowboyhoed) biertjes drinken en sigaren roken. Beetje opletten met oversteken, want tuktuks scheuren overal rond.
Bleh, niet geslapen en ziekjes zijn. Koorts, hoofdpijn, spierpijn en moe. Op de een of andere manier ben ik altijd aan de beurt op vakantie. Vandaag staat er een boottocht over Rio Dulce op het programma. Moet eerlijk bekennen dat ik niet echt stond te springen, maar als je er dan toch bent ga je uiteraard gewoon. Niemand spreekt ook maar een woord Engels, maar volgens mij betekent ‘medio dia’ halve dag en dat is wat we gister afgesproken hebben. Stappen in de boot, varen een stukje langs een paar hoogtepunten en zijn 40 minuten later weer bij het hotel. Die hoogtepunten vonden we sowieso niet zo spannend, maar varen over de rivier was leuk. Huh, media hora ipv medio dia? Ik kon me er op dat moment niet zo druk om maken (die golven en benzine lucht hebben niet echt geholpen…), maar het was natuurlijk wel jammer. Mee naar zijn baas, die nog wel een beetje Engels spreekt. Hij had zelf nog wel een uur de tijd en nam ons (for free, no pay… of was het nou wat anders, Jur?) nog een uurtje mee de rivier op. Mooi stukje van het national park en wat een rust. Wel monkey bay zonder monkeys en crocodillo gedeelte zonder crocodillo’s. Begin van de middag weer terug bij het hotel. Ik bed in, Dorine zonnen en boekje lezen. ’s avonds eten we weer wat in het restaurant van het hotel.
18-02-2018, dag 5: Reis naar Copan (Honduras)
In ons hutje van bamboe hangen geen gordijnen. Moeten aan een touw trekken zodat bamboe platen omhoog gaan en er wat meer licht in de kamer komt. We starten de dag met een lekker ontbijtje aan de rivier. Gelukkig goed geslapen en weer een stukje fitter. Met het bootje worden we weer naar de haven gebracht, waar vandaan om 09.30 de rechtstreekse bus richting El Florido (grens Honduras) vertrekt. Even google maps gecheckt, 225 km moet te doen zijn. Rijden hier allemaal wel erg voorzichtig en weten het gaspedaal niet goed te vinden. Daarnaast nog 20 min pauze hier, 10 minuten daar, etc. De film die opstond in de bus werd inmiddels voor de derde keer afgespeeld. Een of andere actiefilm, echt irritant met geluid op max en er niets van kunnen verstaan. Het is 15u als we nog 30 km te gaan hebben. Even pauze, zegt ie… Mogelijkheid om over te stappen naar een kleine shuttlebus die gelijk vertrekt. Doen dan maar! Bananen (tassen in gele hoezen) op het dak, busje vol met locals en 1 andere toerist en gassen maar. Deur ligt eruit, ramen wagenwijd open en Spaanse muziek uit de speakers. Onze buurman eet watermeloen en verzamelt de pitjes in zijn borstzakje. Voor ons zit iedereen omgedraaid en kijken ons aan. Lachend met ieder minstens 2 gouden tanden in de mond. Achter ons wordt de toerist ondervraagt door een enkeling die toevallig wel een aantal worden Engels spreekt. Local: ‘wat voor dieren hebben jullie bij huis, paarden, kippen, koeien?’, Duitse toerist: ‘hm, op boeren na niemand, sommige misschien wat huisdieren’. Local: ‘oh, want in Nederland heeft iedereen koeien’. Aha! Gezellige boel. Deze bus heeft wat meer power en die 30 km zijn zo voorbij.
Immigration van Honduras duurde nog wel even. Had al gelezen dat we niet alleen een stempel voor Copan moeten krijgen, maar een stempel voor heel Honduras. Gaan anders gedoe krijgen bij de grens met Nicaragua. Kan geregeld worden, maar dan moeten we wel wat betalen. Kan ook, hebben tenslotte nog wat dollars op zak. Die willen ze niet. Dorine werd al ‘teruggestuurd’ naar Guatemala om dollars te wisselen naar local currency of om daar wat te pinnen. Gelukkig stond ik bij een andere balie en wilden ze iets meer meewerken. Dollars, ja hoor dat kan. Gelijk maar voor 2 betalen. Wisselgeld terug in Hondurese lempira (net even opgezocht, wist ik ook niet) wat nog wel handig is voor de shuttle voor de laatste 10 km naar Copan. Busje stond klaar. Of we betalen omgerekend 10 euro en vertrekken nu. Of wachten 10 minuten en betalen omgerekend 2 euro ivm voller busje. Eerste optie viel sowieso af, dat hadden we niet meer. Afgezet bij hotel, ingecheckt, richting restaurant en jullie kennen de rest…
19-02-2018, dag 6: Copan
Het huidige Copan is een sfeervol bergdorpje waar veel toeristen verblijven om een uitstapje te maken naar de oude Maya-stad Copan. De belangrijkste archeologische plek van Honduras. Op een kilometer afstand van het stadje, tussen de groene heuvels, bekijken we de verzameling van stenen tempels, altaars en mysterieuze hiërogliefen. Leuk om rond te lopen en over de ruïnes te klimmen. En daar krijgen we het best warm van in de volle zon. Weinig toeristen, veel vogels/ara’s. Miny, misschien moet je Pipo eens watermeloen geven, zijn ze hier gek op, haha!
De middag en avond brengen we door in het dorpje zelf. Karakteristiek en levendig centrum, vol met winkeltjes en barretjes waar de lokale bevolking (met cowboyhoed) biertjes drinken en sigaren roken. Beetje opletten met oversteken, want tuktuks scheuren overal rond.
-
20 Februari 2018 - 18:22
Ada:
Ha ladies,
Ook in Zwolle komen jullie verslagen binnen :). Ze zaten ook hier in de spam map. Hoe is het mogelijk niet.....Zulke leuke verhalen en wat zien jullie enorm veel! Heb bewondering voor jullie uithoudingsvermogen in het busvervoer. Verder druipt het vakantie gevoel ervan af. Heerlijk die zon, de wijn en al die mooie natuur.
Geniet ervan, dat doe ik dat ook door jullie verslagen! Groetjes -
20 Februari 2018 - 19:16
Merel:
Jullie hebben er al behoorlijk wat ritten opzitten! Ontzettend leuk dat jullie dit samen doen! Nog lekker genieten en fris en fruitig blijven! -
21 Februari 2018 - 07:48
Wessel:
Bwuuh balen dat je weer zo ziek bent (geweest).
Goed dat alles geregeld is bij de grens, ik ken nog een verhaal van iemand die een hoop geouwehoer heeft gehad met dit soort fratsen :) haha!
Klinkt echt als een waanzinnige plek met de levendigheid, winkeltjes, sigaren rokende en comboy hoed dragende lokale bevolking... en natuurlijk het heerlijke weer!
Geniet er van! Hier in Nederland zijn ze alweer in rep en roer om De Tocht Der Tochten en het schijnt hier na het weekend -10 te worden met een gevoelstemperatuur van -15, dus hele andere koek. -
21 Februari 2018 - 13:42
Riek Oma:
Oei zo maar even spannend bij de grens, maar kwam toch weer goed
met het geld! Wat vervelend Sabrina dat je een beetje ziek was fijn dat het weer beter
gaat nu. Dorine geen last gehad?
Verder weer een leuk verslag hoor we blijven zo mooi op de hoogte wat jullie
meemaken. Dus alweer de 2de week ingegaan.
Ze hebben het hier alweer over de 11steden tocht, nou dat zie ik niet zitten overdag veel zonneschijn dat is wel lekker!
Jullie weer een goede voortzetting van de bijzondere reis en tot de
volgende keer! Kijken er weer naar uit doegggggg -
21 Februari 2018 - 19:03
Frans:
Hoi Sabrina,
Nu in Honduras en daarna Nicaragua, goed dat je wist van het stempel voor heel Honduras, zodat je straks problemen voor bent. Jullie hebben er al een hele reis opzitten en veel gezien. Jammer dat je ziek bent geweest. We gaan er nu maar van uit, dat je verder geen last meer zult hebben.
Je zult wel blij zijn dat je in de warmte bent, want het is hier een stuk kouder.
Heel veel plezier voor de komende dagen en lekker genieten van de omgeving en de hapjes en drankjes.
Tot de volgende keer weer.
-
22 Februari 2018 - 22:52
Schilties :
Hehe eindelijk gevonden , zie dat jullie niet zonder ons kunnen dus.
-
27 Februari 2018 - 21:36
Reinier:
Het was overigens "no eat, no pay", alhoewel de meningen daarover verschillen... En tja wanneer je een 'rechtstreekse bus' neemt, klinkt dat een stuk sneller dan het kennelijk was, haha! En was die local in die speedbus misschien geen geëmigreerde Fries? Moest haast wel. Met z'n koeien... Fijn dat daar de cowboyhoeden nog toegestaan zijn, hier in dat halve gare NL zijn die inmiddels verboden... Enjoy! -
27 Februari 2018 - 21:37
Reinier:
Het was overigens "no eat, no pay", alhoewel de meningen daarover verschillen... En tja wanneer je een 'rechtstreekse bus' neemt, klinkt dat een stuk sneller dan het kennelijk was, haha! En was die local in die speedbus misschien geen geëmigreerde Fries? Moest haast wel. Met z'n koeien... Fijn dat daar de cowboyhoeden nog toegestaan zijn, hier in dat halve gare NL zijn die inmiddels verboden... Enjoy!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
